محرم الحرام در دشتی

زیر آسمان دشتی-نگاهی به شهرها و روستاهای شهرستان دشتیاحشام قایدها روستای احشام قایدها در بخش مرکزی و از توابع خورموج است.فاصله اش تا مرکز دشتی 26 کیلومتر و در جنوب غربی آن قرار دارد. کوه مند در 5 کیلومتری غرب آن و دره «باغ شاه» در 2 کیلومتری غرب آن قرار دارد.این روستا دارای معدن گچ و محصولات و فرآورده های آن گندم ،جو و خرماست.کار و پیشه اهالی آن کشاورزی،دامداری و کارگری و گروهی هم در مراکز دولتی و صنعتی مشغول بکارند.زبان مردم روستا فارسی و مذهبشان شیعه جعفری است.در اطراف روستا گیاهان دارویی چون آویشن،کاسنی،گل زرد،گل گاوزبان، و خاکشیر پیدا می شود و در گذشته در کوه غربی آن حیواناتی چون بز کوهی و قوچ و میش هم به وفور یافت می شده است. بر اساس سرشماری سال 1365 خورشیدی این روستا دارای 55 خانوار و 280 نفر سکنه و بر اساس سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 خورشیدی دارای 33 خانوار و 133 نفر بوده که از این تعداد 64 نفر مرد و 69 نفر زن بوده است. در خصوص وجه تسمیه روستا گفته شده، چند قرن پیش طایفه ای معروف به قاید ها از مناطق شمالی استان بوشهر در این محل سکونت داشته اند به همین دلیل روستا به نام آنان مشهور می گردد. در این روستا علاوه بر قایدها،طوایف دیگری از جمله فقیه ها هم سکونت دارند.به هنگام هجوم انگلیس به بوشهر عده ای از اهالی این روستا به دفاع از میهن بر می خیزند که یکی از معروفترین این افراد مرحوم آقاشیر(آشیر)فقیه،پدر مرحوم حاج علی فقیه است.این روستا همچنین در زمان جنگ تحمیلی چندین شهید ، جانباز و رزمنده را تقدیم وطن کرده است. یکی از جاذبه های گردشگری این روستا مسجدی زیبا با معماری خاص به نام «مسجد صاحب الزمان(عج)» با امکاناتی مناسب است.در احداث ا محرم الحرام در دشتی...

تابستان دردشتی و ملارهپیش تر که برق هنوز به دشتی نیامده بود "ملاره" " mallareh"چوبی استوار از سر شاخه های بلند درخت "گز" بود که با قرار گرفتن در کنار "لوکه" یا "بسر" برخی از غذا های تابستانی را با خنکای نسیم کوه و دریا آشتی می داد تا خوردن آنها در گرمای تابستان این دیار گوارا شود.میوه های تابستانی در ظرفی توری قرار می گرفت و بر فراز این چوب که در مسیر وزش نسیم شبانه در زمین محکم شده بود آویزان می شد تا صبحگاه برای خوردن آماده شود. "آرد بیز" یا الک معمولا ظرفی مناسب بود تا برخی ازغذا ها در آن قرار گرفته و از بلند ترین نقطه ملاره آویزان شود. با این روش می شد در گرمای تابستان از خوردن میوه های نسبتا خنک لذت برد.قاچ های بزرگ هندوانه و خربزه های محلی رودخانه ای دشتی با قرار گرفتن در ملاره خنکای دوچندانی می یافتند و کام های مردم این دیار را از شیرینی خود سرشار می کردند.گاهی نیز برای شب نشینی های شیرین این منطقه آب چاه و جوی های جاری "چهاب های "منطقه وسیله ای مناسب برای خنک نمودن میوه های تابستانی این دیار بود.میوه ها در سبد های بافته شده از "پیش" های نخل قرار می گرفت و به عمق چاه های آب شیرین منطقه می رفت تا خنکای آب چاه گرما را از میوه ها بشوید و آنها را آماده خوردن در گرماگرم "گپ" و "روات" های خاطره انگیز شب نشینی های این مردم کند.برای خنک نمودن آشامیدنی ها، در فصل تابستان، مردم منطقه "جک" دبه های آب را با "گونی" پوشانده و آنرا مرطوب می کردند تا وزش نسیم بتواند آب را اندک اندک و به ملایمت سرد کند. ... محرم الحرام در دشتی...